گرده گل
گرده گل در واقع اسپرم گیاهی بوده که زنبوران کارگر در حین جمع آوری آن از گیاهی به گیاه دیگر باعث انجام عمل گرده افشانی گیاهان شده و بقاء گونه های گیاهی در جهان به انجام عمل گرده افشانی وابسته است .
گرده گل تقریباً دارای 35 درصد پروتئین متشکل از اسیدهای آمینه اساسی بوده که توسط بدن ساخته نمی شوند و حاوی اسیدآمینه های ضروری است که رشد را تسریع می کنند . علاوه بر آن گرده گل دارای گلوسیدها (نشاسته و لاکتوز)، لیپدها ، کاروتن ، نمک های معدنی (کلسیم ، پتاسیم ، منیزیم ) ، ویتامین های D , C , B , E و بسیاری عناصر دیگر می باشد .
سایر موارد درمانی که به غیر از مپارد گفته شده برای گرده گل گزارش شده است شامل اثر مثبت بر درمان دیابت ، دارای خواص آنتی بیوتیکی ، برای درمان لک و چروک پوست ، درمان ضعف پیری و تحریک متابولیسم می باشد .
بهترین شیوه مصرف :
بهترین راه برای حفظ خواص گرده پس از برداشت و خشک کردن ، نگهداری در ظروف در بسته در یخچال و برای مدت طولانی در فریزر است .
گرده گل در اثر دیدن حرارت بالا دچار تغییر رنگ شده و ارزش غذایی خود را از دست می دهد .
مقدار مصرف :
مصرف گرده را باید از مقادیر کم شروع کرده و از عدم وجود حساسیت در اشخاص مطمئن شد . برای شروع در افراد بزرگسال روزانه یک قاشق چای خوری پیشنهاد می گردد که این میزان تا 2 قاشق مربا خوری قابل افزایش است .