زنبورهای کارگر هنگام صبح که شیره سلولی گل ها ، ساقه ها ، جوانه ها ، برگ ها و حتی پوست تنه درختانی نظیر کاج و سایر سوزنی برگ ها صمغ تراوش شده ، آنها را جمع آوری و به کندو حمل می کنند ، زنبوران جوان موم ساز با ترکیب این مواد با موم و مواد مترشحه خود ، بره موم را تولید می کنند . مهمترین گیاهانی که زنبوران عسل از آنها صمغ جمع آوری می کند ، انواع درختان سپیدار ، غدار ، غات ، اکالیپتوس ، شاه بلوط ، تبریزی ، نارون ، سوزنی برگ ها ، فندق و بید است . البته وجود گیاهانی نظیر شبدر ، یونجه و اسپرس نیز باعث تولید بیشتر بره موم توسط زنبورها میشود .

بره موم ماده ای صمغی و چسبناک با بوی نسبتا تند و مطبوع و دارای رنگ قهوه ای متمایل به سبز است ولی به رنگ های زرد و قرمز تا قهوه ای تیره نیز وجود دارد .

از مهمترین خاصیت بره موم ، اثر آنتی بیوتیک (ضد قارچ ها ، ویروس ها و باکتری ها ) آن  است . یونانی ها در گذشته ، بره موم را برای زخم ها و بیماریهای سخت  ،شفا بخش تشخیص داده بودند ، و بقراط (پدر طب جدید) آن را برای التیام زخم های داخلی و خارجی بدن تجویز می کرد .